دخترم اميد من

دخترم...

نخستين نوشته ام در وصف توست كه با تولدت بهترين نام دنيا يعني " مادر" را برمن نهادي

تويي كه شيريني حرف زدنت و آرزوهاي كودكانه ات مرا به آينده اميدوار مي كند و موهاي بلند

تو چون شب يلداست كه مرا به صبح روشن زندگي مي رساند و مهرباني ات بي نهايت هست.

باران از زلالي چشمهايت سرچشمه مي گيرد و در شبنم نگاهت خود را شستشو مي دهد.تو

تبسم بهار را مي ماني به همان پاكي و زيبايي كه با يك لبخندت دنيا برايم گلستان ميشود و

سخت است دوري از نگاهت بهترينمو خوب است حالم در كنارت آسمانم و هر لحظه الماسهاي

خنده ات را ميشمارم و دردت به جانم اي  نازنينم...